İçim içime sığmıyor..!

içim içime sığmıyor.. ne güzel cümledir bu,
söylemek bile heyecan verici ,
bu cümle üzerine ebediyen konuşa bilirim,
çoşkuyu en iyi ifade eden cümle,
gelin size neden içim içime sığmıyor onu açıklayayım ama uyarıyorum anlattıklarımdan sonra sizinde içiniz içinize sığmazsa bu çok ağır gelebilir,
Öncelikle şunu hatırlamalısınız biz varız,
bu hayat rüya bile olsa var olduğumuz gerçeğini değiştirmez,
işte tüm olay var olduğumuz gerçeğini anlayınca başlıyor sonra zaman kavramını fark edince olay bambaşka boyuta geçiyor ,
zaman kavramını kavramak bize o inanılmaz gerçeği öğretiyor heyecanın doruk noktası bundan sonra içim içime sığmıyor,
evet neyden bahsettiğimi anladınız ölümden yani sondan bahsediyorum,
evet ölüm deyip geçmeyin bu hayatı pahabiçilmez yapan gerçek,
her ne kadar bu bizi üzsede hayatımızı bu denli değerli olduğunu fark etmemizi sağlıyor,
evet toparlayacak olursak içim içime sığmamasına sebep olan o üç kelime;
var, zaman ve ölüm..
Anlatması bile bu denli heyecan vericiyken bir de yaşamak bambaşka,
düşünsenize bir anda kainatın tüm her şeyi karşınızda ve süreniz kısıtlı,
aslında hayat zaten böyle bir düşünün sevdiğiniz kime doya bildiniz?
Annemizle vakit geçirsek babamız var , kardeşimiz ,
eş dost akraba derken bir bakıyoruz biz onlara doyamadan göçüyorlar,
yada kendimize ayırdığımız zaman onlardan kopmamıza sebep oluyor,
kısaca hayat başlı başına heyecan verici,
önümüzde o kadar çok seçenek var ki,
üstüne üstlük bu kadar çok seçeneğe rağmen zamanımız kısıtlı,
zaman kısıtlı demişken zaman kavramını doğru anlamak gerekiyor,
şimdi kelebeğin ömrü ile insanların ömrü aynı uzunlukta ,
işte beni heyecanlandıran sebeplerden biri bu,
zira sonsuz kavramının yanına ne kadar sayı koyarsanız koyun değeri hiç değişmez,
ama zamanda öyle değerler vardırki bir anlık olay tüm asra bedeldir,
bu bir damla suya tüm okyanusları sığdırmaya benzer,
Bu denli heyecanlı hayata rağmen ya hayat enerjisini kaybetmiş ve hayattan sıkılan tat almayan insanlara ne demeli?
Burada onlara diyeceklerim var.
Sizi anladığımı düşünüyorum önce hayatta hep aynı şeyleri yaptığı için hayatı keyif verici olmadığını düşünenlere tabi bu doğal,
kendimi örnek veriyorum ,
ortalama yedi yıldır ömrümüm %99 u 2 odada geçiriyorum, pc kullanmak ve hayal kuruyorum vesaire ,
Kendime şu soruyu sordum eğer yürüseydim ne değişecekti? fark ettim ki yapacağım şeyler artsada her daim yapamadığım gücümüm yetmeyeceği şeyler olacak.
Demek istediğim yetinmek değil, elimizdekilerin kıymetini bilmeliyiz.
Yazıma şimdilik burada son veriyorum,
tadı damağında kalanlara söylemeliyim ki fırsatım oldukça yazmaya devam edeceğim..